Ten artykuł dotyczy autobusu marki Solbus.Zobacz Solbus Solcity 18
Powstała w 2001 roku Fabryka Autobusów Solbus z Solca Kujawskiego, w początkowym okresie trudniła się produkcją autobusów międzymiastowych. Dopiero po
kilku latach postanowiła wejść na rynek autobusów miejskich. W czerwcu 2008 roku zaprezentowano model Solbus SM12, przeznaczony do eksploatacji w transporcie miejskim. Autobus pokazano następnie we wrześniu na wystawie IAA w Hannowerze oraz na targach Transexpo w Kielcach. Pierwszym miastem, gdzie testowano solbusa, były Kielce. Pod koniec listopada solbus pojawił się na testy u jednego ze stołecznych przewoźników - w firmie Mobilis.
Autobus ten jest 12-metrową, w pełni niskopodłogową konstrukcją. Stylistykę nadwozia opracowała specjalistyczna firma projektowa. Dominującymi elementami ściany przedniej są finezyjne przetłoczenia, w których umieszczono soczewkowe reflektory. Autobus posiada okna boczne o dużej powierzchni, a dolna linia okien blisko tylnych drzwi nie podwyższa się, co czyni solbusa bardziej przeszklonym w stosunku do innych autobusów miejskich. Drzwi rozmieszczono symetryczne w układzie 2-2-2. Silnik umiejscowiono w lewym tylnym narożniku w zabudowie wieżowej. Autobus napędza jednostka Cummins lub Iveco, współpracująca z automatyczną skrzynią biegów ZF lub Voith. Napęd przenoszony jest na tylny most portalowy. Cechą odróżniającą solbusa od konkurencji jest niska masa własna, w zakresie 9400-9900 kg, wobec masy innych autobusów miejskich rzędu 10500-11000 kg. Uzyskano ją dzięki zastosowaniu ceowników tam, gdzie było to możliwe oraz otworów w elementach nie przenoszących dużych obciążeń. Szkielet nadwozia wykonano ze stali nierdzewnej gatunku 1.4003. Ze stali nierdzewnej wykonano również dolne poszycia boczne. Jako materiał konstrukcyjny ściany przedniej i tylnej oraz dachu wykorzystano tworzywo sztuczne PWS. Wnętrze autobusu prezentuje się dosyć przestronnie. Po lewej stronie od środkowych drzwi znalazły się liczne siedzenia dostępne bezpośrednio z niskiej podłogi. Zbiornik paliwa umieszczony został w podeście w rejonie prawego przedniego nadkola. Zamontowano siedzenia pasażerskie firmy Ster oraz żółte poręcze. Ponadto w skład wyposażenia autobusu wchodzą: elektroniczna sieć CAN-BUS, służąca do diagnostyki i sterowania; ogrzewanie wodne, grzejniki konwektorowe, jedną nagrzewnicę i dodatkowe urządzenie grzewcze do rozruchu zimowego; przesuwne partie okien bocznych, dwie pokrywy dachowe i 3 wyciągi dachowe; fotel kierowcy na poduszce pneumatycznej z wielostopniową regulacją. W ofercie producenta jest także Solbus SM12 w wersji 10-metrowej, oznaczany początkowo jako SM10. Pierwszy egzemplarz powstał w 2009 roku, wraz z trzema SM12 dla szwedzkiego odbiorcy. Pod koniec 2010 roku pierwsze egzemplarze wyprodukowano dla Jaworzna. W ogłoszonym przez MZA w 2011 roku przetargu na nowe autobusy w kategorii autobusów 10-metrowych wygrała firma Solbus z modelem SM10. Dwadzieścia autobusów przybyło do zajezdni Woronicza na początku grudnia. W kolejnym roku Solbus znów przedstawił najlepszą ofertę i wygrał przetarg na autobusy 12-metrowe. Pierwszy egzemplarz zaprezentowany został 12 października na targach Transexpo w Kielcach, by po trzech tygodniach, wraz z całą partią 25 pojazdów trafić do Warszawy. Autobusy przydzielone zostały do zajezdni Woronicza, gdzie zastąpiły ostatnie wysokopodłogowe krótkie ikarusy.